CHINY, XVII WIEK
Mnich zapytał mistrzynię Ziyong Chengru: „Trzydzieści uderzeń – czy to działania człowieka, czy oświeconej istoty?” Ziyong odpowiedziała:
„Dopóki ten ktoś nie zostanie pobity na śmierć”.
Mnich powiedział: „Kiedy mówisz, wspólnota gromadzi się niczym chmury. Ostatecznie, kto jest ‚wielką bohaterką’ wśród kobiet?”.
Ziyong odpowiedziała: „Każda osoba ma niebo nad głową; każda osoba ma ziemię pod stopami”.
Mnich wydobył okrzyk.
Ziyong powiedziała: „Co to za sens krzyczeć w ten sposób bez zastanowienia?”.
Mnich wtedy ukłonił się z szacunkiem, a Ziyong powiedziała: „Dharma nie pojawia się sama z siebie – nie może się pojawić niezależnie od świata. Jeśli podejmuję wyzwanie mówienia, muszę z pewnością pożyczyć światło i ciemność, formę i pustkę gór, wzgórz oraz wielkiej ziemi, śpiew sroki i krzyk wron. Woda płynie, kwiaty kwitną, błyskotliwie nauczając bezustannie. W ten sposób nie ma żadnych ograniczeń”.
Tłumaczenie: Małgosia Myoju oraz Agata Hae In